Water en vuur verzoend

Niet echt volgens een essentiële bloggersregel (elke week wat nieuws), maar een nieuwe verwezenlijking wilde ik mijn trouwe schare volgers (ahum) toch niet onthouden.

Reeds voor de verhuis stond hier een kachel - en in mijn streven (of utopie) om zelfvoorzienend te zijn, zou die ook mijn douchewater (en bij uitbreiding de ganse verwarming) moeten kunnen verwarmen. Dus zou ik het zonder het (fossiele) gas kunnen doen. Tussen haakjes, merkwaardig hoe snel alles verandert - tijdens mijn bouwproject gold aardgas nog als de propere brandstof, nu moeten we ons voorbereiden om ervan af te geraken. Iedereen aan de warmtepomp dan maar, maar daar heb ik zelf dan toch mijn bedenkingen bij.

Nee, sinds hier een rij uit de kluiten gewassen kerstbomen tegen de vlakte gingen, liggen hier al stapels hout te drogen en te wachten om terug in de kringloop gebracht te worden. En de voorbije week was het dan eindelijk zo ver.

Eerst de schouwbuizen in mekaar krijgen - en met een stuk dat al in het dak gemonteerd was, vroeg dat toch, naast was meet- en paswerk, ook nog wat brute kracht om alles netjes in mekaar te krijgen.

Dan kon ik niet wachten om de kachel aan te steken. Naar beneden gaan kijken om te zien of het pompje, dat het opgewarmde water naar het buffervat zou brengen, ook aanslaat. Helaas, ofschoon de kachelthermostaat z'n werk doet, geraakt het water niet in beweging... De noodkoeling werkt gelukkig wel, maar da's niet de bedoeling voor het normale bedrijf. Dus de pompas proberen in beweging te krijgen. Die geeft niet het minste mee met mijn schroevendraaier. Dan maar de gehele pompkop eraf, om dan uit te vinden dat de waaier muurvast zit. Nu ja, niet verwonderlijk na vijf jaar stilgestaan te hebben in dat water...

Gelukkig is het vervangen van zo'n pompje nog redelijk te doen, en na hervullen en ontluchten is het me eindelijk gelukt om het water rond te krijgen. Tijdens de eerste echte stookbeurt loop ik heen en weer tussen de kachel (bewonderen van het vlammenspel, toch een oerinstinct vermoed ik) en de kelder, om te zien hoe de temperatuur in de buffer langzaam maar zeker (maar zeker langzaam) oploopt. Af en toe m'n hand op de ingangskraan van het buffervat houden (heel kort maar, 60°C is toch wel warm) om me er extra van te vergewissen dat het goed loopt. Tiens, misschien die stukjes naakte buis nog even isoleren - nu dat de lokale DHZ ook al op de Black Friday trein is gesprongen, zal ik daar morgenavond nog even langsgaan voor wat buisisolatie...

Gelukkig wordt het dit weekend een flink pak kouder.