Gisteren was het even schrikken toen ik het vensterraam van de badkamer opendeed. Eerst leek het wel of de onderregel al serieus was aangetast. Bij wat nader toekijken zag ik enkele larfjes zitten, en dat deed me denken aan een andere blog, waar ik een berichtje over solitaire bijen had gelezen, inclusief een handleiding om die zelf naar je tuin te lokken middels een buisjesconstructie, en een heuse discussie over de ideale maat van het gat, en mag het hout wel behandeld zijn,...
Blijkbaar is dat afwateringsgat ideaal voor die beestjes, maar misschien ga ik er toch ook maar een aparte constructie bij hangen (later,als de rest...) - m'n ramen wil ik toch nog een beetje in ere houden.
Bij de dakdoorvoer voor de afvoer van het regenwater was het weeral prijs - daar heeft een ander insectje (een wesp?) zijn huisje gemaakt.
En daarna stond ik oog in oog met nog een duiveke dat de weg naar m'n stekje heeft gevonden. Die laaste ga ik toch al maar eens weren als hun broedsel voorbij is...
Maar laten we het positief bekijken - blijkbaar toch een aangename plaats om te wonen. Of ik had beter "leven en laten leven" in de titel geplaatst.
Ondertussen zitten de planken eindelijk tegen het gebogen plafond - eens die planken (tot 3m90 lang) goed in je vingers zitten ging het redelijk vooruit - de stijve nek is ondertussen weeral verdwenen.
Hoog tijd om m'n technieken af te werken - m'n plannetjes met de ventilatiebuizen, toe- en afvoeren, en electriciteit mogen nu wel eens definitief worden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten