Aangezien m'n blog nogal laat aansluit bij m'n bouwproject, zal ik af en toe ook eens teruggaan in de tijd. En vandaag exact twee jaar geleden werd de eerste serieuze "spade"steek in de grond gestoken. Zolang zijn we dus al bezig...
12 september 2006 - in alle vroegte is Marcel beginnen graven. Eventjes wel wat spannend - hoe diep gaat hij "de vaste" tegenkomen. Uit een vroegere grondboring, de sondering en de droogzuiging bleek het zowat rond de drie meter te liggen.
12 september 2006 - in alle vroegte is Marcel beginnen graven. Eventjes wel wat spannend - hoe diep gaat hij "de vaste" tegenkomen. Uit een vroegere grondboring, de sondering en de droogzuiging bleek het zowat rond de drie meter te liggen. 
Vrij vroeg is daar echter al mooie witte zand te zien en met een gerust gemoed ga ik ontbijten.
Als ik terugkom, blijken we echter te vroeg gejuicht te hebben - die zandlaag was maar een halve meter dik, met daaronder opnieuw een even dikke laag veen - en dan pas definitief de zandlaag waarop we kunnen funderen. Het wordt dus enkele tientallen cm dieper dan gepland, dat moet eerst aangevuld worden met gestabiliseerd zand of puin, en dat kan pas binnen een dag of tien ingepland worden.
En na het uitgraven merk ik dan ook nog van die helderblauwe plekken op tussen de zwarte grond. Lijkt me weinig natuurlijk te zijn en vrees voor één of andere historische vervuiling. Gelukkig kan een collega-geoloog me geruststellen: binnen enkele seconden nadat ik hem een brokje heb laten zien, is zijn diagnose "vivianiet": een ijzerfosfaat-verbinding, blijkbaar een courant voorkomend mineraal in ijzerrijke veengronden met permanent hoge grondwaterstand (en dus afgesloten van de zuurstof). Dat ijzer was al duidelijk geworden bij de droogzuiging - de ganse beek had een mooi roestbruin kleurtje gekregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten