intermezzo

Nog maar pas een blog begonnen - en het ligt al voor twee weken stil...

Maar met Thijmen die op de wereld is gekomen (18 september) is de activiteit op de bouwplaats even op een laag pitje gezet.

Ondertussen proberen we terug op dreef te komen - een beetje geholpen door het mooie weer van de laatste dagen. Bedoeling is om na het buitenpleisterwerk de rest van het stro vóór de winter van een eerste beschermlaag te voorzien. In plaats van direct een stro-leem mengeling op te brengen, ga ik proberen om eerst een laagje klei (waarvan ik hier ook een camionlading heb liggen) met een compressor-spuit aan te brengen. Daarvoor moet ik wel de klei (momenteel stevige, plakkerige blokken) bewerkbaar maken. Het eenvoudigst lijkt me om die brokken te laten weken, met een mixer fijn te maken, om te eindigen in een soort van dikke "chocomelk".

Daarnaast probeer ik ook de muren zo goed mogelijk klaar te maken: strobalen trimmen met een kettingzaag (lijkt me toch iets vlotter te gaan dan een heggeschaar), en hier en daar ook nog de houten balken - die wat teveel naar binnen uitstaken - wat afkappen. De sporen van de houtbeitel maken er een ruw oppervlak van, wat hopelijk nog positief is voor het hechten van de klei.

2 jaar geleden - dag op dag - we beginnen te graven

Aangezien m'n blog nogal laat aansluit bij m'n bouwproject, zal ik af en toe ook eens teruggaan in de tijd. En vandaag exact twee jaar geleden werd de eerste serieuze "spade"steek in de grond gestoken. Zolang zijn we dus al bezig...

12 september 2006 - in alle vroegte is Marcel beginnen graven. Eventjes wel wat spannend - hoe diep gaat hij "de vaste" tegenkomen. Uit een vroegere grondboring, de sondering en de droogzuiging bleek het zowat rond de drie meter te liggen.

Vrij vroeg is daar echter al mooie witte zand te zien en met een gerust gemoed ga ik ontbijten.

Als ik terugkom, blijken we echter te vroeg gejuicht te hebben - die zandlaag was maar een halve meter dik, met daaronder opnieuw een even dikke laag veen - en dan pas definitief de zandlaag waarop we kunnen funderen. Het wordt dus enkele tientallen cm dieper dan gepland, dat moet eerst aangevuld worden met gestabiliseerd zand of puin, en dat kan pas binnen een dag of tien ingepland worden.

En na het uitgraven merk ik dan ook nog van die helderblauwe plekken op tussen de zwarte grond. Lijkt me weinig natuurlijk te zijn en vrees voor één of andere historische vervuiling. Gelukkig kan een collega-geoloog me geruststellen: binnen enkele seconden nadat ik hem een brokje heb laten zien, is zijn diagnose "vivianiet": een ijzerfosfaat-verbinding, blijkbaar een courant voorkomend mineraal in ijzerrijke veengronden met permanent hoge grondwaterstand (en dus afgesloten van de zuurstof). Dat ijzer was al duidelijk geworden bij de droogzuiging - de ganse beek had een mooi roestbruin kleurtje gekregen.

Eindelijk gestart - nu ook op het web

Na zo'n twee jaar "in real life" bezig te zijn, heb ik toch maar eens de stap genomen om ook een blogje te starten over het strobalen huis waar ik al die tijd al mee bezig ben. D'r valt veel over te vertellen, en via deze weg hoop ik alle bekende en nieuwe geïnteresseerden wat op de hoogte te houden van de vorderingen, mijn eigen ideeën, vragen, anekdotes,...

Hierbij alvast een foto van vorige week, toen de eerste laag van de buitenpleister is aangebracht (volgend jaar de afwerking). Wat er allemaal aan vooraf ging, komt in de volgende bijdragen aan bod.