Water en vuur verzoend

Niet echt volgens een essentiële bloggersregel (elke week wat nieuws), maar een nieuwe verwezenlijking wilde ik mijn trouwe schare volgers (ahum) toch niet onthouden.

Reeds voor de verhuis stond hier een kachel - en in mijn streven (of utopie) om zelfvoorzienend te zijn, zou die ook mijn douchewater (en bij uitbreiding de ganse verwarming) moeten kunnen verwarmen. Dus zou ik het zonder het (fossiele) gas kunnen doen. Tussen haakjes, merkwaardig hoe snel alles verandert - tijdens mijn bouwproject gold aardgas nog als de propere brandstof, nu moeten we ons voorbereiden om ervan af te geraken. Iedereen aan de warmtepomp dan maar, maar daar heb ik zelf dan toch mijn bedenkingen bij.

Nee, sinds hier een rij uit de kluiten gewassen kerstbomen tegen de vlakte gingen, liggen hier al stapels hout te drogen en te wachten om terug in de kringloop gebracht te worden. En de voorbije week was het dan eindelijk zo ver.

Eerst de schouwbuizen in mekaar krijgen - en met een stuk dat al in het dak gemonteerd was, vroeg dat toch, naast was meet- en paswerk, ook nog wat brute kracht om alles netjes in mekaar te krijgen.

Dan kon ik niet wachten om de kachel aan te steken. Naar beneden gaan kijken om te zien of het pompje, dat het opgewarmde water naar het buffervat zou brengen, ook aanslaat. Helaas, ofschoon de kachelthermostaat z'n werk doet, geraakt het water niet in beweging... De noodkoeling werkt gelukkig wel, maar da's niet de bedoeling voor het normale bedrijf. Dus de pompas proberen in beweging te krijgen. Die geeft niet het minste mee met mijn schroevendraaier. Dan maar de gehele pompkop eraf, om dan uit te vinden dat de waaier muurvast zit. Nu ja, niet verwonderlijk na vijf jaar stilgestaan te hebben in dat water...

Gelukkig is het vervangen van zo'n pompje nog redelijk te doen, en na hervullen en ontluchten is het me eindelijk gelukt om het water rond te krijgen. Tijdens de eerste echte stookbeurt loop ik heen en weer tussen de kachel (bewonderen van het vlammenspel, toch een oerinstinct vermoed ik) en de kelder, om te zien hoe de temperatuur in de buffer langzaam maar zeker (maar zeker langzaam) oploopt. Af en toe m'n hand op de ingangskraan van het buffervat houden (heel kort maar, 60°C is toch wel warm) om me er extra van te vergewissen dat het goed loopt. Tiens, misschien die stukjes naakte buis nog even isoleren - nu dat de lokale DHZ ook al op de Black Friday trein is gesprongen, zal ik daar morgenavond nog even langsgaan voor wat buisisolatie...

Gelukkig wordt het dit weekend een flink pak kouder.

Verstr... euh ... Verhuisd !

Op de valreep nog een berichtje plaatsen om de teller voor 2012 toch niet té laag te laten uitkomen...
Zoals vermeld had ik m'n vorige (huur)woning opgezegd tegen 1 november. Uiteindelijk is dat 1 december geworden, en tegen dan waren toch alle spulletjes verhuisd. De weken (en vooral dagen) daarvoor nog druk in de weer geweest om het water op zijn plaats te krijgen (en om er nadien ook opnieuw van af te geraken). Op strategische plaatsen werden ook al wat stopcontacten aangelegd. De douche werd dan direct ingesproeid, en in de keuken vlogen de eerste vetspatten in het rond. Een goede verstaander leest nu dat alles nog niet is afgewerkt - ook de plannetjes voor de installatie zal ik waarschijnlijk pas opmaken al alles geïnstalleerd is (aha, dat is dat fameuze as built dossier). En ook aan de al te voorspelbare volgorde ruwbouw - technieken - afwerking heb ik een serieuze draai gegeven.
Foto's volgen als de dozen wat opgerommeld geraken en de definitieve contouren wat meer zichtbaar worden (alhoewel er momenteel voor elke opgeruimde doos zo'n - platte - doos van die meubelmultinational in de plaats komt...).
Om de tweede wet van de thermodynamica te illustreren, geef ik alvast de huidige toestand boven weer. De toename van de entropie kan duidelijk afgeleid worden uit een vergelijking met het plaatje uit het vorige bericht.

Gevloerd (bis)

Eind vorige week werden de laatste vloerplanken geplaatst - en dit weekend werden die (en mijn handen) voorzien van twee lagen hardwasolie. Momenteel is het dan ook van die zeldzame momenten waarop de ruimte haast helemaal leeg is - en we dus vlug even enkele kiekjes maken om deze "maagdelijke" toestand vast te leggen.

Het rendement van die olie was trouwens wat beter dan vermeld - met 1 liter kon ik ruim 30 m² behandelen. Heeft ongetwijfeld te maken met de hardheid (of beter lage porositeit) van het essenhout. De loshangende kabels worden de komende dagen (weken?) ook in hun definitieve configuratie gebracht.

Dinsdag 22u50

Voor vandaag zal ik het maar voor bekeken houden - en jullie mogen meekijken: op algemeen verzoek (toevallig kreeg ik vandaag van drie mensen de vraag hoe het er momenteel voor stond) een foto van de huidige toestand. Ik zou nog een presentatie in mekaar mogen steken voor een werktrip morgen, en ondertussen is de eerste halve kilo nageltjes er ook doorgeklopt (en ik denk niet dat die in de nachtwinkel te vinden zijn). En m'n knieën zouden ook eens wat mogen recupereren...

Wat voorafging

De huur heb ik opgezegd voor eind oktober, en dus heb ik voor mezelf de druk (nogal) wat opgevoerd om de nieuwe woonst bewoonbaar te maken. Overuren kloppen dus, en dat is momenteel ook letterlijk te nemen, aangezien de vloer op de verdieping aan de beurt is - ik heb hier uiteindelijk voor massieve planken heb gekozen. De bestaande ondervloer was niet perfect vlak (naar het midden van de constructie is de zetting 1 à 2 cm groter dan aan de rand - iets wat de chapper op het gelijkvloers ook al had opgemerkt), en dus moest er nog één of andere uitvulling komen. Ik heb dan maar voor een houten regelwerk geopteerd.

De planken (voor dat regelwerk, niet de vloerplanken zelf) die ik in de houthandel vond, waren nogal breed (21 cm) - dus eerst schulpen in drie. Op sommige plaatsen had ik minder uitvulling dan 32 mm nodig (de dikte van die planken), dus kwam er nog een (gelukkig elektrische) schaaf aan te pas om die laatste mm eraf te halen. En dan een geduldig werkje om met de laser (toch handiger dan pasdarm, zeker als je het alleen mag doen) en een alu regel al dat hout mooi waterpas te leggen. Op een Amerikaanse site wordt zoiets "a ridiculous amount of preparation" genoemd. Blijkbaar is deze methode niet meer van deze tijd - maar het is wel de manier waarop ook sport- en dansvloeren worden gelegd wegens de aangenaam verende eigenschappen. Hopelijk klopt daar iets van...
Eens alles (inclusief hoekjes en kantjes) is uitgelijnd, en nog wat elektra leidingen erin zijn verwerkt, kunnen dan de planken zelf worden gelegd - iets wat al met al nogal redelijk snel gaat (de planken zijn 18 cm breed) - zelfs al nagel (en drevel) ik nog met de hand en breng ik ook nog wat lijm aan op de regels, werk ik er nog isolatie onder (vooral akoestisch, maar de cellulose met de boraten zou ook het hout wat exra beschermen, en vochtbufferend werken,...). Ondanks de stress toch deugddoend om zo een duidelijke transformatie te kunnen aanschouwen...

Here comes the sun

Na ruim een half jaar nog eens een update - ik zal de komende dagen en weken proberen alle vorderingen te tonen - "in real life" was er wel gelukkig wat meer activiteit dan op deze blog.
 

In het vroege voorjaar is de verwarming helemaal afgewerkt - met als kers op de taart de zonnecollectoren (2 x Kloben Sky 21 CPC 58) bovenop het dak. Bij warme dagen gaat de temperatuur in het buffervat boven de 70°C. Door de grote inhoud is de circulatie doorheen de collectoren steeds actief gebleven, zodat de temperatuur daar nooit boven de 100 °C is uitgekomen.
Vooraf mochten we de ballast op het dak hijsen - in de vorm van 16 volle betonblokken (elk zo'n 30 kg). Volgens de installateur is dat genoeg massa om het zaakje ook bij een storm op z'n plek te houden. Zelf ga ik het toch nog wat in het oog houden...

 

Knuffelmuur

Om er toch zeker van te zijn dat in de twee kleine slaapkamers - en de badkamer uiteraard - geen koudegevoel zou ervaren worden, heb ik een aantal meter flexibele buis tegen de stromuur aangebracht. Om er warm water door te sturen. Eerst bevestig ik ze door ze vast te klikken in speciale klemprofielen. Daarna fixeer ik de loszittende delen verder door houten piketten in het stro te drijven, waaraan ik de buis met een buisklem (waar normaal electrische buizen mee worden vastgezet in de muur) kan vastmaken.
Dat van die piketten is een zeer interessante ervaring - het laat toe om gelijk waar in een stromuur vaste punten te voorzien. En hiermee heb ik ook gelijk een antwoord op de vraag "hoe hangt ge nu iets aan zo'n muur vast?".
Een deel is ondertussen al onder het klei-zavel-stro mengsel (in de respectievelijke volume-verhouding 1-2-3) verborgen - de hoeveelheid die ik in één betonmolen heb aangemaakt.

Het slijk der aarde

Ingewijden weten dan dat we weer met leem of klei aan de slag zijn. Het geduld van de bovenverdieping wordt dan eindelijk toch beloond met een eerste laag - de extra vrije dagen van begin november (en laten we het extra uur van de voorbije nacht niet vergeten) zijn een goede stimulans om de zaken vooruit te laten gaan. De grote slaapkamer is ook ommuurd geraakt - het feit dat de bovenkant van de muur niet aan het - gebogen - plafond bevestigd is maakte het ontwerp van de holle wand wat "boeiender".

Het buffervat in de kelder is intussen voorzien van een hoop buizen en draden - toch nog wat complexer dan ik me eerst had voorgesteld.