Over naar familie

Vrijdag kwamen drie paar handen me helpen om de eerste muren in te smeren met het klei-zavel-stro mengsel. Uit de kuip een handje vol nemen en dan energiek tegen de strowand gooien.



Al spoedig blijkt dat ik vooral bezig ben met nieuwe mengsels aan te maken - d'r gaat heel wat in een muur (hoe dikker hoe beter denk ik zo - rekening houdend met de regulerende eigenschappen). Alleen blijkt het eronder mengen van het stro in een betonmolen nog een heikele klus te zijn. De laatste manipulaties doen we dan maar met de hand (net alsof je deeg aan het kneden bent - zo'n kneedmachine van een bakker zou ik ook wel eens willen uitproberen). Het stro is het afval dat van de muren kwam, maar daar zitten toch nog heel wat lange halmen in. Voor de pleisterlaag eigenlijk geen slechte zaak, maar het aanmaken (en het uitvlakken) is er niet simpeler door. Ook al omdat ik probeer het mengsel niet natter te maken dan nodig (minder droogtekrimp, en minder vocht dat ik in de constructie breng - toch zeker met het regenweer dat is aangekondigd).

Zaterdag staat Bert ons al op de bouwplaats op te wachten. Hij gaat de techniek om de muren te rechten vanuit een vorige workshop bij mij uit proberen (of beter: demonstreren). Het vergt blijkbaar danig wat spierkracht om met de rei de grootste oneffenheden weg te werken (na één dag is de pleister - of is het plaaster? - nog wat stugger geworden) - maar het resultaat van z'n noeste arbeid mag gezien worden.



Zondag namiddag werk ik dan op m'n eentje nog de muur af waar dus die proefstukjes al zaten. Het "vingertoppen" gedeelte was ruim te dik aangebracht, dus dat heb ik wat afgeschraapt; ik kon zo de sterkte van die pleister ervaren (daar maak je zo maar geen deuk in) en het afval (letterlijk op te nemen - figuurlijk is er eigenlijk verbazend weinig afval aan deze manier van bouwen) gingen terug de kuip in (met wat extra water dat toen met bakken uit de hemel kwam gevallen); de strootjes van dit schraapsel leken me nu ideaal kwa lengte - maar wel te omslachtig om ze zo aan te maken...


Na dit lange weekend kan ik dan tevreden terugkijken op de eerste wanden.

Nu ga eerst ik nog een beetje experimenteren om het mengsel wat vlotter aan te maken (stro kleiner maken middels het truucje met grasmaaier in de aanhangwagen - en dat dan eerst laten weken in de kleipap). En hopelijk hebben dan na enkele weekends alle wanden binnen hun eerste laag gekregen.

Nog wat aanmodderen

De laatste dagen heb ik, als aanloop naar een grootschaligere bepleistering van de stromuren, enkele mengsels aangemaakt. Naast een camion gele leem, had ik ook nog een camionlading klei liggen die ik gratis had kunnen aangeleverd krijgen. Nu is pure klei niet zo geschikt als pleisterlaag - het zijn stevige brokken die ook zo maar niet te mengen zijn met stro. Dus eerst de klei gladmixen met veel water, er dan dubbel zoveel gele zavel (om toch met lokale grondstoffen te blijven werken) bijvoegen - en met afgeschoren stro erbij kreeg ik een goede pleister. Na één dag heb ik de pleister nog wat aangeduwd met m'n vingertoppen, vandaar dus dat gekke oppervlak. Na een tiental dagen drogen (dat gebeurt blijkbaar van boven naar onder...) kreeg ik volgend beeld.

Een stevig hard oppervlak, sommige bezoekers vroegen of ik er mortel tegenaan gesmeerd had...

In een tweede mengeling verving ik de zavel voor de helft door grof zand (type chapezand), om volgens de theorie een betere korrelverdeling te krijgen (als je er veel stro onder mengt, speelt dat m.i. toch niet zo'n grote rol), maar dat gaf een duidelijk papperiger mengsel (vermoedelijk nemen de grove korrels minder water op dan de zavel), dus zal ik het bij het eerste mengsel houden voor de basislaag. De afwerking later zal ik met de gele leem doen, want ondanks de zavel overheerst toch nog steeds de grijze klei (na het drogen weliswaar niet erg donker, maar toch).



En na een laatste test met de betonmolen om de pleisterbereiding op te schalen zijn we klaar voor het grotere werk - een eerste pleisterlaag voor alle stromuren. Dat wordt iets voor de komende weekends.